Liham para sa aking Sarili (Letter to Self)

Mahal kong Niko,

Binabati kita! Akala ko ay magpapasa ka na ng resignation letter (ano sa tagalog ang resignation letter?) nung magsimula ang unang araw ng linggong ito. Pero kinaya mo. Alam kong nahihirapan ka na. Pagsabay sabayin ang pagiging adik sa blog (ano sa tagalog ang blog?), sa pagiging ina at asawa, at pagtatrabaho ng limang araw sa buong lingo ng higit walong oras. Puyat, pagod, sabay pa ang pagkaiyakin mo, napuno ka na… pero kinaya mo.

Kasi alam mong hindi pwedeng pagnahirapan ay aayaw na. Hindi pwedeng pagnapagod titigil na. Hindi pwedeng pag umiyak magdedesisyon ng bigla bigla at hindi pwedeng mag inarte dahil kelangan mong kumayod. Itigil ang drama (hindi ka naman artista!), itigil ang pag iilusyong manalo sa lotto (dahil di ka naman tumataya!), itigil ang pag wish (pakitagalog) na sana pinanganak kang may gintong kutsara sa bibig.

Kumayod ka! Daigin mo si kuracha (ang babaeng walang pahinga)!

Ang aking bahagi sa Letters that ‘ll Never Send in tagalog version. Dahil ngayong buwan ayon kay Mys ay buwan ng wika. Pindutin ang magandang badge (pakitagalog ulit) para sumali at magbasa ng mga makabagdamdaming sulat. Maligayang Huwebes sa inyong lahat!